PRP Η θεραπεία του μέλλοντος!
Μια καινούρια μέθοδος θεραπεύει όλο και περισσότερες ορθοπαιδικές παθήσεις. Η μέθοδος λέγεται μεταμόσχευση αυτόλογων αιμοπεταλίων ή πιο απλά PRP. Πρόκειται για ανώδυνη θεραπεία με το ίδιο το αίμα του ασθενή, στο οποίο έχουμε υπεραυξήσει τα αιμοπετάλια και τους αυξητικούς παράγοντες , τα συστατικά δηλαδή που οδηγούν στην ίαση της ορθοπαιδικής φλεγμονής. Αναρρωτηθήκατε ποτέ πως οι επαγγελματίες αθλητές επιστρέφουν τόσο γρήγορα στην ενεργό δράση , ακόμα και μετά από βαρείς τραυματισμούς; Η απάντηση είναι πως υποβάλλονται σε αυτή την θεραπευτική μέθοδο , που είναι γνωστή στο χώρο του αθλητισμού εδώ και χρόνια. Η μέθοδος πλέον εφαρμόζεται στο ιατρείο μου , δεν απαιτεί νοσηλεία και τα αποτελέσματά της είναι εντυπωσιακά. Χρησιμοποιούμε το υπερσύγρονο μηχάνημα GLO GT416 εισαγωγής από την Φινλανδία ,  σε συνδυασμό με το πιο αποτελεσματικό πρωτόκολλο θεραπείας.

Τι είναι το PRP
Η διαδικασία κρατά περί τα 20 λεπτά. Αρχικά λαμβάνω μικρή ποσότητα αίμα από τον ασθενή, όπως ακριβώς και σε μια απλή εξέταση αίματος.  Εν συνεχεία αυτό το αίμα φυγοκεντρείται στο ειδικό μηχάνημα σε συγκεκριμένη ταχύτητα και συγκεκριμένο χρόνο. Με την φυγοκέντρηση αυξάνουν αλλά και ενεργοποιούνται τα αιμοπετάλια και οι αυξητικοί παράγοντες του αίματος. Αυτό που μένει στο φιαλίδιο μετά την φυγοκέντρηση είναι ένα θεραπευτικό κοκτέηλ, το οποίο  τοποθετούμε με ένεση στο σημείο που υπάρχει το πρόβλημα. Ο ασθενής δεν αισθάνεται καμιά ενόχληση , επιστρέφει στο σπίτι ή την εργασία του και επιτρέπεται να κάνει ό,τι θέλει.  Μέσα σε 1 μήνα υποχωρεί με ταχείς ρυθμούς η φλεγμονή και ξεκινά η επούλωση. Το αποτέλεσμα; Ο ασθενής αποδεδειγμένα σταματά να πονά και είναι σε θέση να επιστρέψει στην καθημερινότητά του ή ακόμα και στην προπόνηση (μην ξεχνάμε ότι η μέθοδος εφαρμόζεται κατά κόρον σε επαγγελματίες αθλητές υψηλού επιπέδου).

Ποια είναι τα πλεονεκτήματα του prp?
Χρησιμοποιούμε το ίδιο το αίμα του ασθενούς. Δεν προσθέτουμε κανένα φάρμακο ή άλλη ουσία. Συνεπώς δεν κινδυνεύει κανείς από μετάδοση ασθενειών, από αλλεργίες ή ανεπιθύμητες ενέργειες.
Έχει την υψηλότερη αποτελεσματικότητα από όλες τις γνωστές θεραπείες. Οι αθλητές την χρησιμοποιούν εδώ και χρόνια.
Εκμεταλλεύεται την βιολογική ικανότητα των κυττάρων για επούλωση , έτσι όπως έχει μελετηθεί από σειρά ερευνών.
Είναι γρήγορη και οικονομική. Γίνεται μέσα στο ιατρείο εντός 20  λεπτών.
Ο ασθενής αποφεύγει την χειρουργική επέμβαση! Σε άλλη περίπτωση, ο πόνος αλλά και η ανυπομονησία ιατρού και ασθενούς θα οδηγούσε στο χειρουργικό κρεββάτι. Τώρα με το prp  έχεις το ίδιο αποτέλεσμα με πολύ πιο απλά και οικονομικά μέσα.
 
Ποιες παθήσεις θεραπεύει το prp?
Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως όπου υπάρχει πόνος στο σκελετό και στους μυς , το prp είναι η θεραπεία. Έχει άριστα αποτελέσματα σε:
Ώμος
τενοντίτιδα ή ρήξη υπερακανθίου , αρθρίτιδα
Αγκώνας 
Επικονδυλίτιδα
Καρπός-Χέρι
τενοντίτιδες
Ισχίο
τροχαντηρίτιδα, αρθρίτιδα
Μηρός
μυική θλάση προσαγωγών-τετρακεφάλου-οπισθίων μηριαίων
Γόνατο
τενοντίτιδα, αρθρίτιδα, χονδροπάθεια, ρήξη συνδέσμων
Πόδι-αστράγαλος
διάστρεμμα, αρθρίτιδα, άκανθα πτέρνας, τενοντίτιδα, αχίλλειος τένοντας , νεύρωμα
Αυχένας – Μέση
Μυικοί πόνοι
Άλλες Παθήσεις 
Αθλητικούς τραυματισμούς
Θεραπεύει Εγκαύματα
Θεραπεύει Έλκη και κατακλίσεις

Χρησιμοποείται στις χειρουργικές επεμβάσεις για να μειωθεί ο μετεγειρητικός πόνος και να επουλωθεί καλύτερα η ουλή.
 
Αθλητές διεθνούς φήμης που έχουν θεραπευτεί με το prp?
Ενδεικτικά αναφέρουμε τους Cristiano Ronaldo , Kobe Bryant , Steph Curry , Pau Gasol , Andrei Kirilenko ,Rafael Nadal , Maria Sharapova , Tiger Woods

Δώστε τέλος στο μυοσκελετικό πόνο κάνοντας την θεραπεία των πρωταθλητών! Οι εκατοντάδες ευχαριστημένοι ασθενείς επιβεβαιώνουν την επιτυχία αυτής της πρωτοποριακής μεθόδου.
 

Σεξ και αρθρίτιδα
Είναι εφικτή η σεξουαλικότητα σε ασθενείς που πάσχουν από αρθριτικές νόσους;

Η σεξουαλικότητα είναι βασική πτυχή της ανθρώπινης ύπαρξης. Όλο και περισσότερο τις τελευταίες δεκαετίες αναγνωρίζεται η σημασία της σεξουαλικής δραστηριότητας στο επίπεδο της αυτοεκτίμησης και της ποιότητας της ζωής μας. Όποιος όμως έχει αρθρίτιδα ξέρει ότι το να κινείς τις αρθρώσεις είναι επώδυνο και το σεξ είναι μία φυσική δραστηριότητα που χρειάζεται αρκετή κίνηση των αρθρώσεων. Αυτό μπορεί να προκαλέσει δυσφορία, ειδικά αν έχει επηρεαστεί η μέση ή τα ισχία. Το σεξ όμως δεν χειροτερεύει την αρθρίτιδα. Η αρθρίτιδα επηρεάζει το σεξ έμμεσα,  μειώνοντας την διάθεση  και κάνοντας τον εαυτό μας να μην αισθάνεται ελκυστικός. Αλλά και άμεσα: οι επώδυνες αρθρώσεις αποτρέπουν κοινές δραστηριότητες και το σεξ είναι μία από αυτές.

ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΑΡΘΡΊΤΙΔΑΣ ΣΤΟ ΣΕΞ
Οι έρευνες έδειξαν πως όσο μεγαλύτερος είναι ο πόνος, η δυσκολία στην κίνηση και η κατάθλιψη που ενίοτε συνοδεύει την αρθρίτιδα, τόσο μεγενθύνεται η επίπτωση στη σεξουαλικότητα ,ανεξαρτήτως φύλου. Πιο συγκεκριμένα η αρθρίτιδα έχει τις ακόλουθες επιπτώσεις στη σεξουαλική ζωή του ασθενούς:
- Μείωση της Λίμπιντο
- Μείωση του σεξουαλικού ερεθισμού
- Μειωμένη αίσθηση
- Ευαισθησία όταν αγγίζονται οι αρθρώσεις
- Περιορισμός στις κινήσεις
- Ξηρότητα του κόλπου
- Μειωμένες αντοχές
- Απουσία οργασμού ή οργασμοί μειωμένης έντασης
- Στυτική δυσλειτουργία
- Επηρεάζεται η αυτοεκτίμηση

Ο ασθενής φοβάται ότι θα πονέσει και αυτό του δημιουργεί στρες. Ο σύντροφος του ασθενούς φοβάται πως θα του προκαλέσει πόνο , οπότε είναι δύσκολο και για τους δύο να χαλαρώσουν.

ΕΧΟΥΝ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ;
Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της αρθρίτιδας δεν έχει φανεί να επηρεάζουν τη σεξουαλική υγεία. Έχουν αναφερθεί περιπτώσεις στυτικής δυσλειτουργίας με τη λήψη ανοσοκατασταλτικών. Κάποια αντιφλεγμονώδη , όπως το Voltaren και το Naprosyn ελαττώνουν τη λίμπιντο. Κοινή παρενέργεια των αντικαταθλιπτικών που παίρνουν ασθενείς με αρθρίτιδα είναι έλλειψη ερωτικής διάθεσης και δυσκολία στην επίτευξη οργασμού. Μην ξεχνάμε πως η χρόνια χρήση αντιφλεγμονοδών αυξάνει το σωματικό βάρος.

ΤΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΤΟΥΣ ΖΩΗ.

Κοιμηθείτε πριν τη σεξουαλική δραστηριότητα

Κάντε πρώτα ένα ζεστό ντους ή ξαπλώστε πάνω σε μια ηλεκτρική κουβέρτα για να μειωθεί η δυσκαμψία μυών και αρθρώσεων. Γενικά αποφύγετε τις χαμηλές θερμοκρασίες. Για τον ίδιο σκοπό βάλτε στα προκαταρκτικά σας το μασάζ.

Προγραμματίστε τη λήψη των παυσιπόνων ώστε η μέγιστη δράση τους να συμπέσει με την ώρα του σεξ (συνηθέστερα χρειάζεται η λήψη παυσίπονου 30 λεπτά πριν την δραστηριότητα).

Υποστηρίξτε τις αρθρώσεις με στοίβες από μαξιλάρια ή διπλωμένα σεντόνια

Κάντε αργές κινήσεις και μην βιάζεστε

Μιλήστε ανοιχτά με το σύντροφό σας και βρείτε τις στάσεις και τις τεχνικές που δίνουν και στους δύο την μέγιστη ευχαρίστηση , χωρίς να προκαλούν δυσφορία.

Αν ντρέπεστε να μιλήσετε για αυτό στο σύντροφό σας , σκεφτείτε το ενδεχόμενο να εκφραστείτε γράφοντάς του ένα σημείωμα.

Αξιοποιήστε τις μέρες που δεν πονάτε. Επιπλέον σκεφτείτε τις ώρες της ημέρας που είστε καλύτερα. Αν έχετε πρωϊνή δυσκαμψία , τότε οι απογευματινές και βραδυνές ώρες είναι προτιμητέες για σεξ.

Πείτε στον άλλο ότι ανησυχείτε για τις πρησμένες αρθρώσεις σας. Ίσως ο άλλος να μην ξέρει πως νιώθετε.

Όπως και τόσα άλλα πράγματα στην καθημερινότητά μας μας , το να ξεπεράσει κανείς τον αρθριτικό πόνο έχει να κάνει με την στάση ζωής. Το σεξ είναι μια απολαυστική δραστηριότητα που μας φέρνει πιο κοντά με το σύντροφό μας και δεν θα πρέπει να το ξεγράφουμε επειδή πονούν οι αρθρώσεις μας. Το σεξ στην αρθρίτιδα είναι ακόμη ένα εμπόδιο που θα πρέπει να ξεπεράσουμε.

 

Επιτρέπεται η γυμναστική με βάρη στα παιδιά;
Τα νεότερα δεδομένα.

Αρκετοί γονείς με ρωτούν εάν τα παιδιά τους μπορούν να γυμναστούν με βάρη , ή ακόμα και να ασχοληθούν με το άθλημα της άρσης βαρών. Παρακάτω θα σας παραθέσω τα συμπεράσματα των ερευνών που έχουν γίνει παγκοσμίως γιαυτό το θέμα.

Είναι αποδεδειγμένο πως οι ασκήσεις ενδυνάμωσης, ακόμη και με βάρη, είναι απόλυτα ασφαλείς για εφήβους από ηλικίας 13 ετών και πάνω. Ακόμη όμως και μικρότερα παιδιά μπορούν να ασχοληθούν με αυτού του είδους τη γυμναστική. Αυτό μάλιστα έχει καθιερωθεί διεθνώς με 4 μεγάλες παγκόσμιες μελέτες που έγιναν.Η ηλικία των 7 ετών θεωρείται το κατώτερο όριο . Συνεπώς αν θέλει να ασκηθεί με βάρη πρέπει να πληρούνται οι παρακάτω προυποθέσεις, που κατά βάση έχουν θέσει 
1) Η Αμερικάνικη ένωση Παιδιάτρων
2) Η Αμερικάνικη ένωση Ορθοπαιδικών
3) Η Αμερικάνικη ένωση Παιδοορθοπαιδικών
4) Η Αμερικάνικη ένωση Αθλητιάτρων.

- Πρέπει η άσκηση να γίνεται ΠΑΝΤΑ υπό την επίβλεψη προπονητή/γυμναστή. Σε περίπτωση ομαδικής προπόνησης να μην αντιστοιχούν πάνω από 10 μαθητές ανά προπονητή.
- Το παιδί πρέπει να είναι ώριμο αρκετά ώστε να συμμορφώνεται πλήρως με τις οδηγίες του επιβλέποντα και οπωσδήποτε πάνω από 7 ετών.
- Θα προηγούνται 15 λεπτά προθέρμανσης και διατάσεων.
- Θα σηκώνει τόσο βάρος ώστε να μπορεί να κάνει τουλάχιστον 8-10 επαναλήψεις. Δεν θα βάλει ποτέ τόσα κιλά που να μην είναι σε θέση να τα σηκώσει 8 φορές συνεχόμενα
-  Όταν πετύχει τον παραπάνω στόχο θα αυξάνει τα βάρη κατά 10% κάθε φορά
- Θα ακολουθεί πάντα την σωστή τεχνική για κάθε άσκηση. Μην προσπαθεί ποτέ να «κλέψει» για να σηκώσει το βάρος
- Η άσκηση με βάρη δεν πρέπει να είναι  η μοναδική αθλητική του δραστηριότητα.
- Πρέπει να ασκεί με βάρη όλες τις μϋικές ομάδες (κορμός-χέρια-πόδια)
- Απαγορεύονται οι εκρηκτικές ή απότομες άρσεις
- Η άσκηση με βάρη θα διαρκεί 20-30 λεπτά , 2-3 φορές εβδομαδιαίως
- Να προηγηθεί πλήρης ορθοπαιδικός και καρδιολογικός έλεγχος

Να έχουμε πάντα υπ’όψιν μας , ότι πριν αρχίσουν να παράγονται οι ορμόνες της εφηβείας (ανδρογόνα) , είναι αδύνατον για το παιδί να κερδίσει μυϊκό όγκο. Ο όγκος προυποθέτει φυσιολογική έκκριση ορμονών από το σώμα μας. Τα βάρη όμως το προετοιμάζουν θετικά για τα υπόλοιπα αθλήματα. Μπορώ να σας πω μάλιστα , πως σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση τα βάρη είναι ασφαλέστερα άλλων αθλημάτων. Όλοι οι τραυματισμοί που συμβαίνουν με βάρη στα παιδιά , οφείλονται αποκλειστικά σε μη τήρηση των προαναφερθέντων κανόνων, και όχι επειδή ο παιδικός σκελετός δεν αντέχει την συγκεκριμένη άσκηση. Όπως όλες οι μορφές αθλητισμού βέβαια , ενέχει την πιθανότητα τραυματισμού, όχι όμως μεγαλύτερη από άλλα δημοφιλή αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ.

Όλα τα παραπάνω βασίζονται μόνο σε επιστημονικά δεδομένα που έχουν τεκμηριωθεί και μπορείτε να τα εμπιστευθείτε. 
 

Τι είναι τελικά η οστεοπόρωση;
Η οστεοπόρωση είναι ασθένεια των οστών. Τα οστά αραιώνουν, είτε επειδή καταστρέφονται γρήγορα, είτε επειδή δεν φτιάχνεται καινούριο οστό, είτε και τα 2 μαζί. Εάν παρατηρήσει κανείς τα κόκκαλά μας στο μικροσκόπιο θα δει πως μοιάζουν με τις κυψέλες της μέλισσας. Το οστεοπορωτικό οστό εχει μεγαλύτερες «κυψέλες», μεγαλύτερες τρύπες (πόρους , εξ’ου και οστεοπόρωση). Συνεπώς είναι πιο ευαίσθητο και σπάει ευκολότερα , ακόμη και χωρίς να πέσει ή να χτυπήσει ο ασθενής. Τα κόκκαλα που σπάνε λόγω της αυτής της νόσου είναι ο καρπός, το ισχίο και οι σπόνδυλοι, χωρίς να αποκλείεται και οποιοδήποτε άλλο σημείο του σκελετού.

Τα ανωτέρω κατάγματα έχουν σοβαρές επιπτώσεις
1. Χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης,  η οποία μπορεί να φτάσει μέχρι τη χειρουργική παρέμβαση.
2. Προκαλούν χρόνιο πόνο
3. Ο ασθενής χάνει ύψος και αποκτά κύφωση (καμπούρα)
4. Περιορίζεται η δυνατότητα κίνησησης
5. Ιδιαίτερα εάν σπάσει το ισχίο, το 20% των ασθενών παιθαίνουν μέσα σε 1 έτος.

Η πιθανότητα να αναπτύξετε οστεοπόρωση εξαρτάται από την οστική μάζα που συσσωρεύσατε στη νεότητά σας. Όσο πιο γερά αναπτύχθηκαν τα οστά σας όταν είσαστε νέοι ,τόσο δυσκολότερο είναι να εμφανίσετε οστεοπόρωση. Μετά την  ηλικία των 30 ετών που τα οστά σταματούν να συσσωρεύουν μάζα ,  ο στόχος είναι να κρατήσουμε όσο το δυνατόν   δυνατότερα οστά για όσο περισσότερο χρονικό διάστημα γίνεται.

Θεραπεύεται η  οστεοπόρωση αν παίρνω αρκετό ασβέστιο;
Σε αντίθεση με το τί πιστεύει ο πολύς κόσμος , στην οστεοπόρωση το πρόβλημα δεν είναι ότι λείπει το ασβέστιο!! Αυτό που πραγματικά λείπει είναι κάποια κύτταρα που αξιοποιούν το ασβέστιο στα κόκκαλα , και λέγονται οστεοκύτταρα. Τα φάρμακα που δίνουμε για να αντιμετωπίσουμε την οστεοπόρωση , αυξάνουν τον αριθμό των κυττάρων αυτών. Σαφώς το ασβέστιο παίζει μείζονα ρόλο στη υγεία του σκελετού και πρέπει να λαμβάνουμε επαρκείς ποσότητες. Από μόνο του όμως δεν φτάνει ούτε για να προλάβει, ούτε για να θεραπεύσει την οστεοπόρωση. Ημερησίως πρέπει όλοι να λαμβάνουν 1000mg ασβεστίου μέχρι την ηλικία των 50 ετών. Γυναίκες άνω των 50 και άνδρες άνω των 70 πρέπει να λαμβάνουν 1200mg την ημέρα.

Πως καταλαβαίνω ότι έχω οστεοπόρωση;
Η οστεοπόρωση καλείται «η σιωπηλή νόσος» επειδή δεν καταλαβαίνουμε πότε τα οστά μας αδυνατίζουν και αραιώνουν. Συχνά ο ασθενής διαγιγνώσκεται με οστεοπόρωση μόνο αφού έχει σπάσει κάτι, ή επειδή παρατήρησε ότι κόντυνε ή καμπούριασε. Εάν λοιπόν έχετε απώλεια ύψους ή νιώθετε πως περπατάτε πιο σκυφτός, συμβουλευτείτε τον ορθοπαιδικό σας.

Ποιες παθήσεις οδηγούν σε οστεοπόρωση;
Η πιθανότητα να εμφανίσετε οστεοπόρωση στο σκελετό και να γίνουν τα οστά σας εύθρυπτα , είναι:
- Αυτοάνοσες παθήσεις (Ρευματοειδής αρθρίτιδα, Λύκος, Σκληρυνση κατά πλάκας)
- Σύνδρομα δυσσαπορόφησης
- Γαστρικο by-pass
- Καρκίνος (ιδίως μαστού και προστάτη)
- Αναιμίες, Λευχαιμίες, Λεμφώματα
- Εγκεφαλικό , νόσος Parkinson
- Κατάθλιψη
- Διαβήτης , νόσοι του θυρεοειδούς
- Πρόωρη εμμηνόπαυση
- Λήψη κορτιζόνης
- Ενασχόληση με τον επαγγελματικό αθλητισμό

Παθαίνουν οι άντρες οστεοπόρωση;
Οι άνδρες ξεκινούν με μεγαλύτερη   οστική μάζα από τις γυναίκες. Επιπλέον καθώς γερνούν, τα οστά τους αδυνατίζουν με πιο αργούς ρυθμούς. Κατά κανόνα οι άνδρες εμφανίζουν οστεοπόρωση μετά τα 70.  Βέβαια εάν σπάσουν το ισχίο τους, έχουν διπλάσα θνησιμότητα ααπό τις γυναίκες. Οι παθήσεις που προαναφέρθηκαν , θέτουν σε κίνδυνο  τους άνδρες για οστεοπόρωση.

Τί μπορώ να κάνω για να κρατήσω το σκελετό μου υγιή;
- Γυμναστική
- Επαρκή πρόσληψη  τροφών πλούσιων σε ασβέστιο
- Επαρκή πρόσληψη Βιταμίνης D, όταν υπάρχει ανεπάρκεια
- Μειώστε το αλκοόλ και το κάπνισμα
- Επισκεφθείτε τον ορθοπαιδικό για έλεγχο (οι γυναίκες στα 50 , οι άνδρες στα 70)

 

Χαλάει ο αντίχειρας από την υπερβολική χρήση του κινητού; Τα νεότερα δεδομένα.
Η χρήση του κινητού έχει αυξηθεί ραγδαία τα τελευταία χρόνια , αφού πλέον το χρησιμοποιούμε για όλο και περισσότερες εργασίες. Το κινητό έχει γίνει ένα απαραίτητο ,θα έλεγα, εργαλείο για όλες τις ηλικίες .Μαζί με την αυξημένη χρήση όμως έχουν εμφανιστεί και κάποιες επιβλαβείς καταστάσεις για το σώμα μας , κυρίως όταν  δεν το μεταχειριζόμαστε με σύνεση. Στο παρόν άρθρο θα επικεντρωθώ στην βλάβη που προκαλεί το κινητό στον αντίχειρά μας, μια κατάσταση που διεθνώς ονομάζεται “smartphone thumb’’. Συνιστά ένα σύνολο συμπτωμάτων που περιλαμβάνουν πόνο στους μυς που κινούν τον αντίχειρα, τενοντίτιδα , δυσκαμψία και ενδεχομένως αρθρίτιδα. Πάμε να δούμε λοιπόν την επιστημονική τεκμηρίωση της παραπάνω κατάστασης.

Επιστημονικά δεδομένα για την φθορά του αντίχειρα λόγω κινητού.
Τα κινητά , ακόμα και τα τελευταίας τεχνολογίας με τις μεγάλες οθόνες , είναι ιδιαίτερα μικρές συσκευές , που δεν έχουν σχεδιαστεί εργονομικά ώστε να επιτρέπουν με ευχέρεια να γίνονται επαναλαμβανόμενες κινήσεις για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο αντίχειράς μας εξαναγκάζεται να κάνει ένα κύκλο κινήσεων ξανά και ξανά  , με αποτέλεσμα οι μυς και οι τένοντές του να βρίσκονται συνεχώς σε εγρήγορση όταν πληκτρολογούμε. Υπάρχει μεγάλη έρευνα δημοσιευμένη το 2015, που έδειξε αυξημένη μυϊκή και ηλεκτροφυσιολογική κόπωση του αντίχειρα, σε ανθρώπους που κάνουν υπερβολική χρήση κινητού, συγκριτικά με ανθρώπους που κάνουν λελογισμένη χρήση. Άλλη μελέτη (του 2017)απέδειξε πως οι ασθενείς αναφέρουν ενόχληση και δυσκαμψία στον αντίχειρα όταν πληκτρολογούν  για παρατεταμένα διαστήματα. Επίσης η ταχύτητα πληκτρολόγησης πέφτει όσο περνά η ώρα, γεγονός που καταδεικνύει την επιβάρυνση του αντίχειρα. Οι ερευνητές μπόρεσαν να μελετήσουν αν παίζει ρόλο τα μέγεθος των εικονικών πλήκτρων στην οθόνη αφής. Συγκεκριμένα φάνηκε πως η κόπωση των μυών που είναι υπεύθυνοι για τις κινήσεις του αντίχειρα , έρχεται γρηγορότερα αν τα εικονίδια στην οθόνη είναι διαμέτρου 3χιλ από ότι αν είναι 9χιλ.

Αυτό που καμία έρευνα δεν μπόρεσε να δείξει είναι αν υπάρχουν μακροπρόθεσμες βλάβες από την ανεξέλεγκτη χρήση κινητού  - και κυρίως αν προκαλείται αρθρίτιδα στις αρθρώσεις γύρω από τον αντίχειρα. Αυτό είναι πολύ σημαντικό να το ξέρουμε διότι αφορά τη νέα γενιά. Τα σημερινά παιδιά χρησιμοποιούν πολύ τα κινητά και θα εξακολουθήσουν να το κάνουν στις δεκαετίες που έρχονται. Υπάρχει έντονη ανησυχία γιαυτό αλλά υπάρχει και ο αντίλογος. Στις δεκαετίες του ’80 και του ’90 οι επιστήμονες φοβόντουσαν πως τα παιδιά θα καταστρέψουν τους αντίχειρές του εάν παίζουν πολλά βιντεοπαιχνίδια - «Nintendo thumb» το είχαν ονομάσει – κάτι όμως που δεν αποδείχθηκε ποτέ.

Τι μπορούμε να κάνουμε για να προφυλάξουμε τον αντίχειρά μας κατά την πληκτρολόγηση
Εκεί που όλοι οι επιστήμονες συμφωνούν είναι πως πρέπει να προφυλλάσουμε όσο είναι εφικτό , τους αντίχειρες από την υπέρχρηση του κινητού. Πέρα από την προφανή συμβουλή – να πληκτρολογούμε λιγότερο στο κινητό – θα δώσουμε και μερικές ακόμα:
- Χρησιμοποιείτε εναλλάξ τους αντίχειρες όταν πληκτρολογείται.
- Γράφετε συντομότερα μηνύματα
- Χρησιμοποιείστε φωνητική πληκτρολόγηση και την λειτουργία Swype
- Πληκτρολογήστε ενίοτε με το δείκτη του άλλου χεριού
- Κάντε κινήσεις «ξεμουδιάσματος» του αντίχειρα.
- Μην παίζετε πολλά παιχνίδια στο κινητό. Η πληκτρολόγηση γίνεται πιο έντονη όταν παιζουμε παρά όταν γράφουμε μήνυμα
- Συμβουλευτείτε άμεσα τον Ορθοπαιδικό εάν πονέσει ή πρηστεί ο αντίχειρας.

Έν κατακλείδι η πληκτρολόγηση στο κινητό είναι δεδομένο πως επιβαρύνει τον ανθρώπινο αντίχειρα , προκαλώντας συμπτώματα από την υπερβολική χρήση. Αυτό που μένει να καθοριστεί είναι η βλάβη που επιφέρει σε βάθος χρόνου. Μην ξεχνάμε πως οι πρώτες έρευνες για το θέμα ξεκίνησαν μόλις το 2010. Μέχρι λοιπόν να στοιχειοθετήσουν νέα δεδομένα, ας πληκτρολογούμε με φειδώ στα κινητά μας και μόνο όταν είναι απαραίτητο.

 

Παιδική Σκολίωση – Όλα όσα πρέπει να ξέρουν οι γονείς
Η σκολίωση είναι μια νόσος όχι σπάνια στον παιδικό πληθυσμό. Δεν είναι λίγες οι φορές που διαφεύγει από την προσοχή των γονιών, ακόμα και των ιατρών. Θα προσπαθήσω να απαντήσω σύντομα και περιεκτικά στα περισσότερα ερωτήματα που απασχολούν τους γονείς.

Η Σκολίωση είναι μια τρισδιάστστη παραμόρφωση της Σπονδυλικής Στήλης. Γίνεται εύκολα αντιληπτή όταν το παιδί σκύψει μπροστά με τα γόνατα τεντωμένα (όπως όταν ετοιμάζεται να βουτήξει σε μια πισίνα), οπότε εμφανίζεται μια μικρή καμπούρα στην δεξιά ή την αριστερή πλευρά. Αυτό είναι το πρώτο τεστ που χρησιμοποιούν ακόμα και οι ορθοπαιδικοί. Σε αυτή τη στάση ο ιατρός μετρά την στροφή των σπονδύλων με ειδικό εργαλείο που λέγεται σκολιόμετρο και αποφασίζει για το αν πρέπει να ζητήσει ακτινογραφία για το παιδί. Στην ακτινογραφία μετρούμε πλέον με ακρίβεια την πλάγια κλίση της Σπονδυλικής Στήλης και αναλόγως με τα ευρήματα σχεδιάζουμε την θεραπεία. Η θεραπεία μπορεί να συνίσταται σε απλή παρακολούθηση, μέχρι εφαρμογή κορμικού κηδεμόνα και (σπανιότερα) χειρουργείο. Ο παρακάτω πίνακας δίνει μια αδρή εικόνα αναφορικά με την απαιτούμενη θεραπεία ανάλογα και με την κλίση της Σπονδυλικής Στήλης μετρούμενη σε μοίρες:

Τονίζουμε εδώ ότι ο πίνακας αυτός επ’ουδενί λόγω δεν αποτελεί πανάκεια και η τελική θεραπεία σχεδιάζεται από τον Ορθοπαιδικό μέσα από έναν περίπλοκο αλγόριθμο, η περιγραφή του οποίου ξεφεύγει από τους σκοπούς του παρόντος άρθρου. Αρκεί να πούμε ότι πρωταρχικό ρόλο παίζει η ηλικία του ασθενούς. Αλλιώς θα αντιμετωπιστεί μια σκολίωση 40 μοίρες σε ένα παιδί 9 ετών και αλλιώς αν το παιδί είναι 13 ετών. Κατά κανόνα, όσο μικρότερο σε ηλικία το παιδί, τόσο πιθανότερο είναι να επιδεινωθεί. Δεν χρειάζεται συνεπώς να πούμε πόσο σημαντικό είναι να διεγνωσθεί εγκαίρως μια σκολιωτική παραμόρφωση, προτού αυτή εξελιχθεί.

Η συχνότερη εμφάνιση της σκολίωσης είναι  λίγο πριν την έναρξη της εφηβείας.  Παρατηρείται όμως και σε μικρότερες ηλικίες, ενώ την βλέπουμε ακόμη και σε νεογέννητα («συγγενής σκολίωση»). Είναι αλήθεια πως είναι συχνότερη στα κορίτσια για λόγους που δεν έχουν ακόμη διευκρινιστεί. Έχει αποδειχθεί ότι έχει κληρονομικό χαρακτήρα και εμφανίζεται συχνά στα μέλη της ίδιας οικογένειας («το πήρε από τη μαμά της»).

Τα αίτια της σκολίωσης δεν έχουν ανακαλυφθεί, υπάρχουν μόνο θεωρίες. Γιαυτό και ονομάζεται Ιδιοπαθής Σκολίωση (ιδιοπαθές ονομάζουμε στην Ιατρική οτιδήποτε δεν γνωρίζουμε το αίτιό του). Όταν συνυπάρχει και κάποια άλλη νόσος ονομάζεται Συνδρομική Σκολίωση, ενώ αν υπάρχει Νευρομυϊκή νόσος μιλάμε για Νευρομυϊκή Σκολίωση. Αυτές οι δύο μορφές είναι πολύ βαρύτερες και με αυτές θα ασχοληθούμε σε άλλο άρθρο.

Πολλοί γονείς με ρωτούν αν η σχολική τσάντα επηρεάζει την σκολίωση. Η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι.  Η σκολίωση δεν επηρεάζεται θετικά ή αρνητικά από καμμία ενασχόληση της καθημερινότητας. Ο μόνος τρόπος να την αναχαιτήσεις είναι ο κορμικός κηδεμόνας, ο οποίος πρέπει να φοριέται 22 ώρες την ημέρα (νεώτερες έρευνες αναφέρουν 16 ώρες). Ο στόχος είναι να φτάσει το παιδί στο τέλος της σκελετικής ωρίμανσης (17-18 ετών)με λιγότερες από 40 μοίρες, προκειμένου να μην έχει προβλήματα στην ενήλικο ζωή, να μην έχει δηλαδή πόνο ή αναπνευστικές δυσκολίες.

 

Η χειρότερη συνήθεια του σύγρονου ανθρώπου κι ένας από τους φονικότερους εχθρούς για το σώμα μας.

Πολλά έχουν γραφτεί για τις επιπτώσεις του καπνίσματος στους πνεύμονες και το καρδιαγγειακό σύστημα.

Πόσα όμως γνωρίζουμε για την βλαπτική δράση του τσιγάρου στο μυοσκελετικό μας σύστημα (οστά και μύες);

Συγκέντρωσα τα νεώτερα δεδομένα που υπάρχουν διεθνώς σε αυτό το θέμα και σας τα παρουσιάζω εν συντομία.
Θυμηθείτε: Το τσιγάρο αποτελεί το συχνότερο αίτιο θανάτου που μπορεί να προληφθεί.

ΕΠΙΔΡΑΣΗ  ΣΤΑ ΟΣΤΑ
Με ποιο τρόπο επηρεάζει το κάπνισμα την υγεία των οστών; Καταρχήν η  Νικοτίνη σκοτώνει τους οστεοβλάστες δηλ. τα κύτταρα που κατασκευάζουν  και επιδιορθώνουν  τα οστά.

Επιπλέον το κάπνισμα μειώνει την απορρόφηση του ασβεστίου από τις τροφές.   Γνωρίζουμε επίσης ότι καπνίζοντας αυξάνεται η κορτιζόνη που φυσιολογικά παράγει ο οργανισμός και αυτό δρα βλαπτικά στον σκελετό.

Συνεπώς οι καπνιστές έχουν λιγότερο ανθεκτικά κόκκαλα , που μπορεί να σπάσουν πιο εύκολα.  

Κάνουμε ειδική μνεία για τους καπνιστές που έχουν ήδη σπάσει κάποιο οστό. Έρευνες απέδειξαν πως το κάπνισμα παρεμποδίζει την επούλωση του κατάγματος , με αποτέλεσμα το οστό να αργεί να κολλήσει ή ακόμα και να μην κολλήσει καθόλου.

Εάν λοιπόν είστε καπνιστής και έχετε υποστεί κάταγμα , μην καπνίζετε τουλάχιστον μέχρι να κολλήσει.

Οι γονείς θα πρέπει να γνωρίζουν ότι από την παιδική ηλικία μέχρι και την ηλικία των 30 ετών είναι η περίοδος που «χτίζουμε» την οστική μάζα μας.

Αν ο έφηβος ή ο νέος καπνίζει , δεν θα αναπτύξει τη μέγιστη οστική μάζα που ειδάλως θα αποκτούσε. Συνεπώς θα καταλήξει με μικρότερο σκελετό και οστική μάζα , σε σύγκριση με έναν μη καπνιστή.

Το τσιγάρο όμως συνεχίζει να επιδρά στην υγεία των οστών μας και στις ηλικίες 30-60 ετών. Οι γυναίκες καπνίζοντας αρχίζουν να χάνουν οιστρογόνα (είναι οι γυναικείες ορμόνες), γεγονός καταστροφικό για τα οστά.

Κι αυτό διότι τα οιστρογόνα προστατεύουν από την οστεοπόρωση. Βλέπουμε δηλαδή ότι το κάπνισμα επιδεινώνει την οστεοπόρωση που έτσι κι αλλιώς εμφανίζεται στις γυναίκες με την πάροδο της ηλικίας.

ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΣΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΟ
Οι καπνιστές διατρέχουν σχεδόν διπλάσιο κίνδυνο να τραυματίσουν τους τένοντες ή τους συνδέσμους τους. Οι τενοντίτιδες και τα διαστρέμματα είναι σαφώς συχνότερα σε όσους καπνίζουν.

Ιδιαίτερα συχνές είναι οι τενοντίτιδες στον ώμο (rotator cuff). Όμως και η οσφυαλγία (πόνος της μέσης) σχετίζεται με το κάπνισμα. Το 50% των καπνιστών υποφέρει από τη μέση του , εν συγκρίσει με μόνο το 20% όσων δεν καπνίζουν.

Υπάρχουν ασθενείς που πονούν στα γόνατα , διότι τα περιεχόμενα του τσιγάρου έχουν αλλοιώσει τον χόνδρο στις αρθρώσεις τους.

ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΘΛΗΣΗ
Ο καπνός του τσιγάρου καταστρέφει τα αγγεία που αιματώνουν τους μυς. Προκαλείται μόνιμη βλάβη σε αυτούς και ο αθλητής δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε ταχύτητα και δύναμη.

Οι καπνιστές έχουν χαμηλότερες επιδόσεις και μικρότερη αντοχή από τους μη καπνιστές.

ΠΑΘΗΤΙΚΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ
Μεγάλη έρευνα που έγινε στη Νότιο Κορέα απάντησε στο ερώτημα που υπήρχε για χρόνια , κατά πόσον δηλαδή το παθητικό κάπνισμα επιδρά αρνητικά στο σκελετό.

Η έρευνα έγινε σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες και έδειξε ξεκάθαρα πως το παθητικό κάπνισμα μειώνει την οστική μάζα και προκαλεί κρίσιμη οστεοπόρωση.

Τα ψηλά τακούνια βλάπτουν το πόδι; Η άποψη του Ορθοπαιδικού.

Τα τακούνια είναι τα αγαπημένα παπούτσια των γυναικών. Όλες έχουν τουλάχιστον ένα ζευγάρι και οι άντρες χαίρονται να τις βλέπουν να τα φορούν.

Εντούτοις λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν πόση ζημιά κάνουν στο γυναικείο πόδι. Μια έρευνα της Αμερικάνικης ένωσης Ποδιάτρων, που έγινε το 2014 και στην οποία συμμετείχαν οι κορυφαίοι Ορθοπαιδικοί της χώρας κατέδειξε πως τα τακούνια ήταν με διαφορά η κύρια αιτία πόνου στο πόδι.

Το ένα τρίτο μάλιστα των προβλημάτων που προκαλούν τα τακ ούνια , είναι μη αναστρέψιμα.

Ποια προβλήματα προκαλούν τα τακούνια στο ανθρώπινο πόδι;

• Μεταταρσαλγία (δηλ. πόνος στο μπροστινό τμήμα των ποδιών)
• Παραμορφώνονται τα δάκτυλα και κάνουν επώδυνους κάλους
• Η παραμόρφωση των δακτύλων με τη σειρά της οδηγεί σε εξογκώματα (π.χ. κότσι ) αλλά και τραυματισμούς στα νεύρα
• Εμφανίζονται μικρά κατάγματα, τα λεγόμενα κατάγματα «εκ κοπώσεως»
• Προβλήματα στα νύχια, όπως νύχια που μπαίνουν μέσα στο δέρμα γεγονός που οδηγεί σε μυκητιάσεις
• Αυξάνει η πιθανότητα να παραπατήσεις και να υποστείς κάποιο τραυματισμό (π.χ. διαστρέμματα)
• Με την πολύχρονη χρήση οι μύες της γάμπας κονταίνουν και οδη γούν σε μυϊκό σπασμό.
• Ποια άλλα σημεία του σκελετού επιβαρύνουν τα τακούνια;

Έρευνα του Dr. Nevins μας έδειξε πως τακούνι πάνω από 5 εκ. αναγκάζουν το σώμα να γείρει μπροστά. Αυτό έχει σαν συνέπεια να επιβαρύνεται η μέση με τρόπο που οδηγεί σε οσφυο-ισχιαλγία.

Άλλη έρευνα, από το Πανεπιστήμιο του Stanford αναφέρει ότι τα ψηλοτάκουνα παπούτσια επιβαρύνουν τα γόνατα και οδηγούν στην εμφάνιση οστεοαρθρίτιδας.

Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς οι γυναίκες για να αποφύγουμε τις βλάβες που προκαλούν τα τακούνια;

Ασφαλώς και δεν μπορείς να απαγορεύσεις σε μια γυναίκα να φορά ψηλοτάκουνα. Υπάρχουν όμως κάποιες βασικές αρχές που αν τις ακολουθήσει , θα  μετριάσει κατά πολύ τις συνέπειες της χρήσης τακουνιών.

1.Πρέπει να φοράτε τακούνια με λογικό ύψος ( μέχρι 4 εκ.) και χοντρά , που είναι πιο σταθερά. Απεναντίας το λεπτό τακούνι (στιλέτο) είναι σίγουρο πως θα κοντύνει τους μυς της γάμπας. Επίσης βεβαιωθείτε ότι το παπούτσι έχει αρκετό χώρο για τα δάκτυλα.

2.Φορέστε το σωστό νούμερο παπούτσι. Πολλές γυναίκες αγοράζουν υποδήματα μισό ή ένα νούμερο μεγαλύτερο θεωρώντας ότι θα είναι πιο άνετα, αλλά αυτό οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε χειρότερα προβλήματα.

3. Μην φοράτε τακούνια όλη την ημέρα. Πάρτε μαζί σας κι ένα δεύτερο ζευγάρι άνετα παπούτσια ώστε να τα εναλλάσετε στη διάρκεια της ημέρας.

4. Όταν βγάλετε τα τακούνια σας κάντε για λίγα λεπτά ασκήσεις διάτασης (stretching) , κυρίως στα δάκτυλα και στις γάμπες.

5. Επειδή τα ψηλοτάκουνα αδυνατίζουν τους μυς των κάτω άκρων, είναι χρήσιμο να τους ενδυναμώσετε. Πως; Αφιερώστε λίγα λεπτά ημερησίως για να κάνετε βαθιά καθίσματα ξυπόλητοι.

Κινδυνεύουν όλες οι γυναίκες το ίδιο από τα τακούνια;

Η απάντηση είναι όχι. Και αυτός είναι ο λόγος που βλέπετε τη φίλη σας να φορά για χρόνια τακούνια χωρίς ακόμα να παραπονιέται (κάποια στιγμή θα αποκτήσει πρόβλημα , είναι βέβαιο), ενώ εσείς με το που τα φοράτε αισθάνεστε ενοχλήσεις.

Τα γονίδια του καθενός είναι διαφορετικά. Όλες όμως ανεξαιρέτως οι γυναίκες επιβαρύνονται με την υπερβολική χρήση τακουνιών.

Τι περιλαμβάνει η ορθοπαιδική εξέταση νεογνών και το υπερηχογράφημα ισχίων;
Ο παιδο-ορθοπαιδικός εξετάζει την ακεραιότητα του μυοσκελετικού συστήματος στο νεογνό. Κάθε οστό και κάθε άρθρωση του νεογνού ελέγχεται εξονυχιστικά.

Κατά τη διάρκεια της ορθοπαιδικής εξέτασης αναζητούμε οτιδήποτε παρεκκλίνει του φυσιολογικού, οτιδήποτε στο σκελετό δεν λειτουργεί σωστά.

Το υπερηχογράφημα συμπληρώνει την ορθοπαιδική εξέταση και ελέγχει λεπτομερώς την άρθρωση του ισχίου.

Ποιες παθήσεις ανιχνεύει ο ορθοπαιδικός έλεγχος;
Η ορθοπαιδική εξέταση ανιχνεύει έγκαιρα ένα ευρύ φάσμα παθήσεων που οι περισσότερες δεν γίνονται άμεσα αντιληπτές ούτε καν από το τους γονείς, όπως η ραιβοϊπποποδία στα πόδια και η κυφοσκολίωση στη Σπονδυλική Στήλη.

Η δυσπλασία του ισχίου, πάθηση αρκετά συχνή στον Ελλαδικό χώρο, ιδιαίτερα στα κορίτσια και σε νεογνά που έχουν γεννηθεί με ισχιακή προβολή, διαπιστώνεται με τον κλινικό έλεγχο και το υπερηχογράφημα στα ισχία.

Πόσο συχνές είναι οι παθήσεις του σκελετού;
Οι παθήσεις του σκελετού δεν είναι συνηθισμένες, αλλά όταν υπάρχουν, πρέπει να διαγνωστούν και να αντιμετωπιστούν έγκαιρα.

Προφανώς οι πιθανότητες ορθοπαιδικού προβλήματος αυξάνονται κατά πολύ εάν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό.

Ομοίως η πιθανότητα ορθοπαιδικού προβλήματος αυξάνεται εάν συνυπάρχει άλλο εκ γενετής πρόβλημα υγείας του νεογνού, όπως για παράδειγμα συγγενής καρδιοπάθεια, και οι γονείς οφείλουν να είναι ευαισθητοποιημένοι διότι μπορεί να υποκρύπτεται και πρόβλημα μυοσκελετικό.

Ποια είναι τα οφέλη της ορθοπαιδικής εξέτασης για το μωρό μου;
Όσο νωρίτερα διαγνωσθεί μια μυοσκελετική πάθηση τόσο ευκολότερη και αποτελεσματικότερη είναι η θεραπεία της. Αυτό συμβαίνει επειδή στο νεογνό οι ανατομικές δομές είναι ακόμα εύπλαστες και είναι πολύ ευκολότερο να διορθωθεί μια παραμόρφωση, παρά όταν το παιδί μεγαλώσει.

Αντιθέτως αν μια ορθοπαιδική πάθηση μείνει αδιάγνωστη σε νεογνική ηλικία, οι συνέπειες μπορεί να είναι επιβλαβείς.

Η εξέταση είναι επικίνδυνη για το μωρό μου;
Η ορθοπαιδική εξέταση είναι απολύτως ασφαλής και ανώδυνη. Το υπερηχογράφημα των ισχίων που συμπληρώνει την κλινική εξέταση δεν επιβαρύνει με ακτινοβολία τα νεογνά.

Μετά το μαιευτήριο, πότε ξαναβλέπει το παιδί ο παιδο-ορθοπαιδικός;
Εάν ο έλεγχος που έγινε στο μαιευτήριο δεν ανέδειξε κλινικό πρόβλημα, το επόμενο ραντεβού με τον παιδοορθοπαιδικό είναι μετά τον 6ο μήνα, οπότε το παιδί έχει την ικανότητα να κάθεται μόνο του, για να ελεγχθεί η στάση του κορμού του και η σπονδυλική του στήλη.

Ποιο είναι το κατάλληλο άθλημα για το παιδί μου; Μήπως το παιδί μου είναι ακόμα μικρό για να κάνει αυτό το σπορ; Τι μέτρα πρέπει να λάβω ώστε το παιδί μου να αθληθεί χωρίς να τραυματιστεί;
Αυτά είναι ερωτήματα που ταλανίζουν τους γονείς, όταν τίθενται μπροστά στην επιλογή κάποιας αθλητικής δραστηριότητας για το παιδί τους.

Θα προσπαθήσω να ξεδιαλύνω το τοπίο απαντώντας σε αυτές τις ερωτήσεις και καταρρίπτωντας κάποιους μύθους. Θα περιγράψω τις βασικές αρχές μιας σωστής προπόνησης, στη συνέχεια θα αναφέρω ποια αθλήματα είναι κατάλληλα για το παιδί με βάση την ηλικία του και τέλος θα εξηγήσω λίγα πράγματα για τους τραυματισμούς των παιδιών κατά την άθληση.

Α) Βασικές αρχές που πρέπει να τηρούνται στην διάρκεια της προπόνησης:

• Πρέπει να υπάρχει στο χώρο κάποιος εκπαιδευμένος στην Καρδιοαναπνευστική ανάνηψη.
• Τα παιδιά πρέπει να πίνουν υγρά 30 λεπτά πριν την προπόνηση,και όταν αρχίσει πλέον η προπόνηση κάθε 20 λεπτά (1 ποτήρι). Το καλοκαίρι ιδίως ελοχεύει ο κίνδυνος ηλίασης και αφυδάτωσης.
• Πρέπει να υπάρχει μια περίοδος τουλάχιστον 10 εβδομάδων το χρόνο, όπου ο μικρός αθλητής θα μένει εκτός προπονήσεων
• Αν το παιδί εμφανίσει απώλεια συνείδησης, έμετο ή αίσθημα βάρους στο κεφάλι, οφείλει να σταματήσει την προπόνηση διότι ενδεχομένως να έχει πάθει διάσειση (καταρρίπτεται ο μύθος, ότι για να έχεις διάσειση πρέπει οπωσδήποτε να έχεις απώλεια συνείδησης).
• Οι περισσότεροι τραυματισμοί συμβαίνουν στην ποδηλασία,το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και στο σκέιτμπορντ.
• Παιδιά που κάνουν ταυτόχρονα 2 αθλήματα που γυμνάζουν τα ίδια μέρη του σώματος (π.χ. κολύμβηση και τέννις) κινδυνεύουν πιο πολύ να τραυματιστούν, απ’ότι αν συμμετέχουν σε αθλήματα που γυμνάζουν διαφορετικά μέρη του σώματος (π.χ. σπριντ και γκολφ)
• Η προπόνηση πρέπει να αρχίζει με ελαφρά αερόβια άσκηση και μυϊκές διατάσεις,  και να τελειώνει πάλι με μυϊκές διατάσεις. Κάθε διάταση να διαρκεί 20-30 δευτερόλεπτα

Β) Κατάλληλα αθλήματα ανά ηλικία.
Ηλικίες 2 εώς 5 έτη
Στις ηλικίες αυτές τα παιδιά μπορούν να μάθουν κάποιες βασικές κινήσεις, αλλά δεν μπορούν να συμμετέχουν σε οργανωμένα αθλήματα.

Κατάλληλες ασχολίες είναι όσες περιλαμβάνουν ελεύθερο παιχνίδι, δηλ. τρέξιμο, κλώτσημα μπάλας, χορός, αναρρίχηση σε αντικείμενα στην παιδική χαρά, ποδήλατο με βοηθητικές ρόδες, παιχνίδια στο νερό (υπό την επίβλεψη ενηλίκου).

Ηλικίες 6 με 7
Σε αυτές τις ηλικίες τα παιδιά μπορούν να ακολουθήσουν επιτυχώς οδηγίες και να συμμετέχουν σε ομάδες.

Συνεπώς κατευθύνουμε τα παιδιά σε αθλήματα με μπάλα, σε ενόργανη γυμναστική, τέννις, γκολφ, στίβο, κολύμβηση και πολεμικές τέχνες.

Ηλικίες 8 και άνω
Σε αυτά τα παιδιά επιτρέπουμε όλα τα σπορ –ακόμα και τα σπορ επαφής- αρκεί να φορούν τον κατάλληλο εξοπλισμό.

Εισάγουμε την πειθαρχεία στα αθλήματα και τα παιδιά εξασκούνται υπό τις οδηγίες εξειδικευμένων προπονητών. Επιτρέπονται επίσης και ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης (θα εξηγήσουμε αργότερα τι είναι αυτό).

Οι μικροί αθλητές σε αυτές τις ηλικίες πρέπει να ενθαρρύνονται να συμμετέχουν σε πάνω από ένα αθλήματα.

Γ) Τραυματισμοί που σχετίζονται με την άθληση
Οι αθλητικές κακώσεις διακρίνονται σε 2 κατηγορίες :
α.οξείς τραυματισμοί
β.τραυματισμοί από υπέρχρηση

Στην πρώτη κατηγορία κατατάσσονται τα κατάγματα, οι μυϊκές θλάσεις, οι βλάβες τενόντων και η διάσειση. Πρόκειται για επείγουσες καταστάσεις που θέλουν άμεση αντιμετώπιση.

Στην δεύτερη κατηγορία έχουμε τους τραυματισμούς από υπέρχρηση. Οι κακώσεις αυτές είναι αποτέλεσμα επαναλαμβανόμενης καταπόνησης του παιδικού σκελετού, στην διάρκεια του χρόνου, όπως οι τενοντίτιδες και οι οστεοχονδρίτιδες.

Είναι πολύ συχνές και η πλειοψηφία των προπονητών δεν ξέρει πώς να τις διαχειριστεί. Συμβαίνουν συνήθως όταν αυξάνει απότομα η ένταση, η διάρκεια ή η συχνότητα της φυσικής δραστηριότητας.

Εάν υπάρχει υποψία τέτοιας κάκωσης, το παιδί πρέπει να διακόψει τις προπονήσεις και να αναζητηθεί η βοήθεια Ορθοπαιδικού με εμπειρία στον παιδικό σκελετό.

Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι ο αναπτυσσόμενος σκελετός των παιδιών, αν και είναι σαφώς πιο ελαστικός από τον δικό μας, δεν είναι ακόμα έτοιμος να δεχτεί φορτία ανάλογα με των ενηλίκων.

Να ξεκαθαρίσουμε εδώ ότι η άθληση ΔΕΝ επηρεάζει αρνητικά την ανάπτυξη των παιδιών. Αντιθέτως η ελεγχόμενη άθληση αυξάνει την αντοχή των οστών κατά 10%-40%.

Μόνο η άρση βαρών και η ρυθμική γυμναστική έχουν αρνητική δράση στην οστική ανάπτυξη, και αυτό μόνο όταν ακολουθούνται σε επαγγελματικό επίπεδο.

Οι ασκήσεις μϋικής ενδυνάμωσης επιτρέπονται από την ηλικία των 8 ετών. Η διαφορά από την άρση βαρών είναι πως εδώ δίνουμε σημασία στην τεχνική και όχι στην ανταγωνιστική αύξηση του μεγέθους των μυών.

Συμπερασματικά λέμε πως ο αθλητισμός έχει πολλαπλά οφέλη για τα παιδιά, σωματικά και ψυχολογικά. Μαθαίνουν να έχουν όρια και να λειτουργούν υπό πίεση χωρίς αυτό να τους δημιουργεί στρες.

Βελτιώνουν το συντονισμό των κινήσεών τους και εκπαιδεύονται στον να λειτουργούν μέσα σε μια ομάδα.

Πρέπει όμως να ακολουθούνται ουσιώδεις αρχές με την καθοδήγηση του ιατρού και του προπονητή.

H  πλατυποδία στα παιδιά είναι ένα θέμα που απασχολεί συχνά τους γονείς.  Με λύπη μου διαπιστώνω ότι λίγοι επαγγελματίες υγείας ξέρουν να την αναγνωρίζουν και ακόμα πιο λίγοι ξέρουν να την θεραπεύσουν.

Τα παιδιά που καταλήγουν με αυτό το πρόβλημα στο ιατρείο μου συνήθως έχουν γυρίσει πιο πριν σε αρκετούς «ειδικούς», χωρίς ιδιαίτερο αποτέλεσμα.

Οι γονείς έχουν μπλέξει σε ένα κυκεώνα εξόδων , πληρώνοντας για «θεραπευτικούς» πάτους και για «διαγνωστικά» πελματογραφήματα  χωρίς κανείς να τους έχει εξηγήσει από τι πάσχει το παιδί τους και χωρίς να εμφανίζει βελτίωση.

Θα προσπαθήσω να ξεδιαλύνω το τοπίο, αναφέροντας μερικά βασικά σημεία.

• Η βλαισοπλατυποδία (όπως είναι πιο σωστά το όνομά της πάθησης) ΔΕΝ είναι φυσιολογική. Αποτελεί παραμόρφωση του άκρου ποδός , που αν αφεθεί χωρίς θεραπεία στο παιδί , μπορεί να έχει δυσάρεστες συνέπειες   στην ενήλικο ζωή. Ας μην στερούμε  λοιπόν από τα παιδιά που εμφανίζουν βλαισοπλατυποδία μια σωστή αντιμετώπιση λέγοντας «Δεν πειράζει , έχει πάρει τα πόδια του μπαμπά του»
• Αναφέροντας τα παραπάνω να σημειώσουμε πως μια ποδική καμάρα που είναι απλά μικρή ή χαλαρή , δεν συνιστά απαραίτητα πλατυποδία. Τα περισσότερα παιδιά που εξετάζω και τους έχουν χορηγηθεί πάτοι στα παπούτσια , δεν έχουν απολύτως τίποτα.
• Η διάγνωση της βλαισοπλατυποδίας ΔΕΝ γίνεται από το πελματογράφημα. Γίνεται καταρχήν από την κλινική εξέταση , η οποία θα αποκαλύψει στο σύνολό της την πάθηση. Το πελματογράφημα είναι μια συμπληρωματική εξέταση, που άλλοτε χρειάζεται κι άλλοτε όχι, όπως οι ακτινογραφίες κ.τ.λ.
• Τα παιδιά πρέπει να ελέγχονται για βλαισοπλατυποδία στην ηλικία των 2,5 ετών , διότι τότε ξεκινά η παραμόρφωση.
• Υπάρχει και η εκ γενετής βλαισοπλατυποδία , η οποία εμφανίζεται στα νεογέννητα. Αυτή συνηθέστερα αυτό-διορθώνεται , αν και έχει χρειαστεί να αντιμετωπίσω κάποιες περιπτώσεις με πιο δραστικά μέσα. Είναι όμως λίγες.
• Θυμηθείτε : όσο πιο μεγάλο είναι το παιδί όταν ξεκινήσει την θεραπεία , τόσο πιθανότερο είναι αυτή να αποτύχει. Αυτό διότι το παιδί έχει βαρύνει και θέτει πλέον αυξημένο φορτίο σε ένα παραμορφωμένο πόδι.
• Εάν διαγνωσθεί εγκαίρως η θεραπεία είναι απλή. Συνήθως τοποθετείται ένα ναρθηκάκι μέσα από τα υποδήματα για μερικούς μήνες που διορθώνει την παραμόρφωση. Ενίοτε δείχνουμε στο μικρό ασθενή και ασκήσεις ενίσχυσης της ποδικλης καμάρας.